Beğendiğim dizi ve filmlerdeki finans – para repliklerini burda biriktirmeyi planlıyorum. Umarım güzel bir arşiv olur.
Bir finans danışmanının çetrefilli hayat hikayesinin anlatıldığı Ozark dizisinin ilk bölümü paraya dair şu replikayla başlar.
Nakit, Sakal, Mangır, Arpa, Yem, Keklik, Akar, Pul, Dünyalık, Ekmek, Papel, Dolar…
Para…
Varlıklıyı varlıksızdan ayıran şey işte budur. Peki, para nedir? Olmadığında her şey midir?
Amerika’daki yetişkinlerin yarısı, tasarruftan çok kredi kartı borcuna sahip. %25’inin ise hiç tasarrufu yok. Ve nüfusunun yalnızca %15’i emekliliğinin ancak bir yılını finanse edebilecek durumda.
Tüm bunlar neye işaret ediyor? Orta sınıfın yitip gittiğine mi? Amerikan rüyasının öldüğüne mi? Son dediğim gerçekleşseydi şu an beni dinliyor olmazdınız…
Bakın, bence çoğu insan parayı temelde yanlış görüyor.
Para yalnızca mal ve hizmet karşılığı verilen, kabullenilmiş bir birim midir? 3,78 litre sütün ederi 3,70 dolar gibi. Çim biçme bedeli 30 papel.. Yoksa elle tutulamayan, soyut bir şey mi? Güvenlik veya mutluluk gibi… İç rahatlığı gibi…
Ben size üçüncü bir şık sunayım: Para bir ölçü aletidir.
Acı gerçek şöyle ki hayatta ne kadar para biriktirebileceğimiz; kimin başkan olduğuyla, ekonomi veya spekülasyonun patlamasıyla, talihsizlikle ya da patronunuzla ilgili değildir. Amerikan meslek ahlakı ile ilgilidir. Yani bizi dünyanın en büyük ülkesi yapan şey. Medyanın nasıl iyi bir ebeveyn olunacağı fikrini canlandırmaktır.
Maçı, tiyatroyu, konseri kaçırmaya karar verdiniz. Çünkü çalışıp ailenizin geleceğine yatırım yapmaya azmettiniz. Ve bu eylemlerin sonuçlarının sorumluluğunu alacaksınız.
Sabır, tutumluluk, fedakârlık… Bu üç şeyin özüne baktığınızda ortak noktası nedir? Tercih? Evet bunlar birer tercihtir… Para, iç rahatlığı vermez. Para, mutluluk getirmez. Hakikatte para, bir insanın tercihlerini ölçen şeydir.
